Drones, een mogelijk machtig wapen tegen de luchtvaartlobby

Eind vorig jaar heeft de Londense luchthaven Gatwick het vliegverkeer stilgelegd en strandden duizenden reizigers nadat boven die luchthaven drones zouden zijn gesignaleerd.

Dit simpele bericht deed mijn gedachten toen onwillekeurig uitgaan naar de talloze slachtoffers van de Nederlandse luchtvaartlobby, waarvan het middelpunt - Schiphol - nog nooit ook maar een moment is stilgelegd of afgeremd in zijn expansiedrift. Deze lobby stelt zich immers niet alleen niet tevreden met het op zich al absurde aantal van vijfhonderdduizend jaarlijkse vluchten van en naar het minieme, kwetsbare - want zeer dichtbevolkte - stukje land rond Schiphol, maar wil dit aantal (nota bene in een tijd waarin de hele planeet in een existentiële milieucrisis verkeert door een ongebreidelde uitstoot van CO₂) nog verder opvoeren, en daarnaast de nationale luchthaven ook nog laten groeien door een uitbreiding bij Lelystad. Waarmee in feite heel Nederland, inclusief het laatste stukje groen van de Veluwe, straks één grote start- en landingsbaan wordt.

Schiphol weet zich verzekerd van de onvoorwaardelijke steun van opeenvolgende kabinetten en een machtige met de politiek verweven luchtvaartlobby. Het komt al jarenlang weg met gegoochel met berekeningen van de door zijn vliegbewegingen veroorzaakte geluidsoverlast, legt volstrekte minachting aan de dag voor de vele slachtoffers in de wijde omtrek van zijn herrie en vervuiling, en houdt zich al jaren niet aan gemaakte afspraken.

Onlangs verklaarde de verantwoordelijke minister Van Nieuwenhuizen (VVD) niettemin dat Schiphol zeker verder zal groeien, en dat de opening van Lelystad Airport, in weerwil van bezwaren van omwonenden, provincies, milieuorganisaties en de Europese Commissie, hoe dan ook door zal gaan.

Het verbaast mij dat actievoerders de mogelijkheden die drones bieden in de strijd tegen Schiphol en Lelystad Airport, ondanks dat bericht over Gatwick, nog steeds niet lijken te hebben ontdekt.

'Met goede bedoelingen, stelt de Commissie vast'

De door de gemeente Tilburg ingestelde ‘Onafhankelijke Onderzoekscommissie Tilburg Chroom-6’ constateert dat de gemeente Tilburg haar bijstandsgerechtigden met goede bedoelingen dwangarbeid heeft laten verrichten in een met een kankerverwekkend antiroestmiddel vervuilde omgeving.

Tussen 2004 en 2012 heeft de gemeente Tilburg honderden van haar burgers die een bijstandsuitkering ontvingen onder dwang, onder zeer onheuse bejegening en zonder loon tewerkgesteld in een NS-werkplaats aldaar, in een reïntegratieproject onder de naam tROM, waar zij bij het afschuren en verven van oude treinstellen voor het Spoorwegmuseum in aanraking zijn gekomen met het giftige en kankerverwekkende antiroestmiddel chroom-6.

Werkplaats Tilburgs reïnegratiebedrijf  © Transition Town Tilburg

Onlangs is over deze affaire het rapport van een commissie verschenen die hiernaar onderzoek heeft gedaan, de ‘Onafhankelijke Onderzoekscommissie Tilburg Chroom-6’, waarvan de bevindingen in de media als ‘keihard’ in de richting van de gemeente en de NS werden bestempeld. De commissie vindt dat de gemeente haar zorgplicht jegens deze burgers heeft verwaarloosd en dat dezen recht hebben op compensatie.

Ook rekent de commissie het de gemeente aan dat de deelnemers aan het traject niet vrijwillig voor het werk aan de museumtreinen hebben kunnen kiezen, maar verplicht waren aan het traject deel te nemen als voorwaarde voor het krijgen van een bijstandsuitkering.

Opmerkelijk hierbij is dat commissie enerzijds kritiek heeft op het gedwongen karakter van het werk (p. 33 van het rapport), maar anderzijds (p. 6) stelt dat deze dwang paste binnen de toen geldende wetgeving en door de gemeente ‘met goede bedoelingen’ werd toegepast: ‘Deze aanpak paste binnen de dan geldende Wet werk en bijstand. Tilburg legde binnen die wet eigen accenten. Met goede bedoelingen, stelt de Commissie vast.’

Men vraagt zich af waarom die ‘onafhankelijke commissie’, zoals zij overal nadrukkelijk wordt geafficheerd, zo overtuigd is van de goede bedoelingen van de gemeente Tilburg. Iets waarmee overigens - maar dit terzijde - ook de weg naar de hel, volgens het spreekwoord, is geplaveid. Waarop de ‘vaststelling’ van de commissie is gebaseerd, wordt in ieder geval niet duidelijk uit het rapport. Is de commissie onbekend met de oude notie dat mensen geneigd zijn tot het kwaad, zeker wanneer die keuze door gezagsdragers en een peer group wordt gepromoot (Milgram), en er dus sprake is van druk om zich te conformeren? En is die commissie eigenlijk wel zo onafhankelijk? Zij is immers ingesteld door de gemeente Tilburg zelf: ‘Om dit allemaal uit te zoeken, heeft de gemeente Tilburg een onafhankelijke Onderzoekscommissie in het leven geroepen’ (website Onderzoekscommissie Tilburg).

Voor wie de berichtgeving over de ‘hervormingen’ in de sociale zekerheid enigszins heeft gevolgd kan het geen nieuws zijn dat gedwongen arbeid voor bijstandsgerechtigden in Nederland al jarenlang (al sinds 2004 om precies te zijn) staande praktijk is, ondanks het feit dat deze in strijd is met artikel 4 van het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens (EVRM).

Hembrugterrein, foto: Emre Kanik

Bijzonder aan het Tilburgse geval is dat hier gedwongen arbeid gepaard ging met een verzaken van de zorgplicht door de gemeente en met grove schendingen van de Arbowet. Maar ook deze combinatie is bepaald niet zonder precedent. Het beruchtste voorbeeld hiervan, dat sterke overeenkomsten met de Tilburgse zaak vertoont, is het zogenaamde Hembrugproject van de gemeente Amsterdam. Dat vond plaats rond 2010 onder de verantwoordelijkheid van de toenmalige, meedogenloze, wethouder Sociale Zaken Andrée van Es van het in die dagen modieus neoliberale GroenLinks. Hierbij werden Amsterdamse bijstandsgerechtigden gedwongen tewerkgesteld om een voormalig militair terrein (een oude munitiefabriek van de Rijksartillerie) in Zaandam, dat verontreinigd was met resten van munitie, mosterdgas, asbest en andere schadelijke stoffen klaar te maken voor commerciële ontwikkeling.

Anders dan in het geval van het Amsterdamse reïntegratieproject, waar weinig ophef over ontstond - alleen het later uit frustratie opgestapte Amsterdamse SP-raadslid Maureen van der Pligt stelde er vragen over - was de landelijke politiek in reactie op de Tilburgse kwestie ‘geschokt’. 

Wordt het zo langzamerhand echter niet eens tijd om, in plaats van te zwijgen of ritueel verbijsterd te zijn, een parlementaire enquête te starten naar al die gedwongen tewerkstelling van bijstandsgerechtigden die door hun gemeenten in strijd met internationale verdragen verplicht, onbetaald te werk zijn gesteld en daarbij vaak ook nog onheus zijn bejegend en blootgesteld aan giftige stoffen?

Aanvulling: dit artikel werd geweigerd door het Brabants Dagblad: het zou te lang zijn en te ver van de lezers afstaan.

Krokodillentranen Halsema om 'linkse waarden'

Trouw publiceerde op 31 maart jl. een voorpublicatie uit een essay van voormalig fractievoorzitter en politiek leider Femke Halsema van GroenLinks met als kop ‘Conservatieve politici hebben linkse waarden gekaapt’. Halsema stelt in het stuk dat ‘progressief Nederland’ zich van zijn erfenis heeft laten beroven door (nieuw) rechts, dat tegenwoordig progressieve waarden als de vrijheid van meningsuitingen, gelijkheid en vrouwen- en homorechten als conservatief gedachtegoed presenteert. Tevens houdt ze een pleidooi voor een soort van ‘progressief nationalisme’.

Halsema baseert zich in haar betoog deels op de begin dit jaar verschenen dissertatie The conservative embrace of progressive values van socioloog Merijn Oudenampsen over de ideeën achter de verrechtsing van Nederland sinds de jaren 90. Dit proefschrift laat zien dat deze niet uitsluitend verklaard kan worden, zoals veelal gebeurt, als een vorm van populisme. Nieuws rechts omarmde in de voetsporen van Pim Fortuyn, anders dan in de Angelsaksische wereld gebeurde, de Verlichting en progressieve waarden als individualisme, secularisering, vrouwenemancipatie en het homohuwelijk. Dat deed het enerzijds uit noodzaak: het liberale, individualistische en anti-autoritaire ethos van de jaren zestig en zeventig had in Nederland te diep wortel geschoten om te kunnen worden bestreden zonder zich buiten de realiteit te plaatsen; anderzijds konden de gekaapte progressieve waarden worden aangewend als middel tegen de in rechtse ogen door de aanwezigheid van moslimimmigranten bedreigde Nederlandse identiteit en ten behoeve van een rechts nationalistisch reveil.

In haar betoog focust Halsema echter, meer dan Oudenampsen, die er nadrukkelijk op wijst dat nieuw rechts in Nederland slechts ‘op een selecte reeks thema’s de verworvenheden van de jaren zestig omarmt’, wel erg op deze ene kant van de linkse erfenis: culturele thema’s als geslacht, seksuele voorkeur en etniciteit. Met andere woorden op de modieuze identiteitspolitiek waardoor volgens politicologen als Mark Lilla in de VS en hier te lande financieel geograaf Ewald Engelen links ten onder dreigt te gaan. Het besef dat de linkse erfenis groter is dan de door haar genoemde en door rechts omarmde culturele thema’s ontbreekt volledig. En aan de van oudsher door links vooral gevoerde strijd tegen de economische ongelijkheid, die - zoals recentelijk de Franse econoom Piketty heeft aangetoond - ook nu weer steeds groter wordt, wijdt Halsema in haar betoog geen woord. De gelijkheid waarover zij spreekt is vooral de gelijkheid tussen man en vrouw en die tussen homo en hetero, niet de grotere economische gelijkheid die het gevolg zou zijn van nivellering.

Evenmin genoemd wordt het feit dat links onder het afschudden van zijn rode hanenveren misschien nog wel een veel groter stuk van de rechtse erfenis heeft gekaapt dan rechts van de linkse, te weten het neoliberalisme, waartoe niet alleen de PvdA zich - met desastreuze gevolgen - vanaf Wim Kok heeft bekeerd, maar ook, en met name onder Halsema’s leiding, GroenLinks. Halsema bestond het zelfs in de Volkskrant  van 25 november 2010 de SP, de enige partij die nog enig oog heeft voor de economische onderkant van de samenleving, ‘sociaal conservatief’ te noemen, iets dat niet paste bij een moderne, positieve partij als GroenLinks en waarmee ze bedoelde: niet bereid de in de naoorlogse jaren moeizaam opgebouwde sociale zekerheid bij het grof vuil te zetten. Vandaar waarschijnlijk ook dat ze in haar betoog veel vaker het nogal onbestemde begrip ‘progressief’ dan ‘links’ gebruikt.

Femke Halsema kust voormalig VVD-minister Henk Kamp

Hoe rechts het betoog van Halsema feitelijk is blijkt misschien nog wel het duidelijkst uit haar  pleidooi voor meer nationalisme, dat volgens haar, onder verwijzing naar een omstreden publicatie van de postmoderne Amerikaanse taalfilosoof Richard Rorty, helemaal niet per se conservatief hoeft te zijn en heel goed te verenigen is met progressieve waarden en kosmopolitisme, maar dat toch vooral doet denken aan de door Thierry Baudet - die ze in haar stuk zelfs de eer van een letterlijk citaat gunt - noodzakelijk geachte ‘oikofilie’. Zou het in dit verband niet beter zijn te verwijzen naar de voormalige Franse (en linkse) president Mitterand, die in een rede voor het Europees Parlement concludeerde: le nationalisme c’est la guerre. Zoals de vorige eeuw genoegzaam heeft aangetoond. Maar dat is in de ogen van Halsema waarschijnlijk te weinig ‘progressief’.

Foute 4 mei epidemie

Met 4 en 5 mei comités, aanvankelijk opgericht door oud-verzetsstrijders en later veelal bestuurd door hun nakomelingen, is de laatste tijd iets raars aan de hand. Enkele jaren geleden had je in het Gelderse plaatsje Vorden een comité dat het een goed idee vond om op 4 mei ook langs de zerken van de daar begraven soldaten van de voormalige vijand te defileren, wat tot nationale en zelfs internationale commotie en tot rechtszaken leidde. In datzelfde jaar, 2012, vatte het Nationale Comité 4 en 5 mei het plan op om bij de Nationale Herdenking op de Dam met een gedicht van een scholier een Nederlandse SS-er (de oud-oom van de scholier) te herdenken.
 

Op de Waalsdorpervlakte bij Scheveningen fusilleerde de Duitse bezetter gevangen genomen verzetsstrijders uit het nabijgelegen huis van bewaring. De jaarlijkse dodenherdenking daar is een van de belangrijkste Nederlandse herdenkingsceremonies, die tot en met 1986 dan ook door de publieke omroep live werd uitgezonden en vooral bekend is van de zogenaamde Bourdonklok die tot even voor acht uur luidt in het duinlandschap. De plechtigheid wordt georganiseerd door de Haagse Vereniging Erepeloton Waalsdorp. Die heeft dit jaar besloten corpulente mensen ‘om esthetische redenen’ te weren uit de erewacht die jaarlijks tijdens de herdenking aantreedt.

  

Het is dat onder anderen enkele raadsfracties en de burgemeester van Den Haag felle kritiek uitten op dit discriminerende plan waardoor het uiteindelijk is ingetrokken, maar als het aan de bestuursleden van de vereniging zelf had gelegen, waren in de toekomst op 4 mei in de erewacht alleen nog atletische gestalten aangetreden, die het arische ideaalbeeld belichamen van het regime dat hun voorouders heeft laten executeren en dat onder de titel Fest der Schönheit te zien is als tweede deel van Leni Riefenstahls propagandafilm Olympia: lange, slanke mannen met brede schouders en smalle heupen zonder handicaps en hulpmiddelen.

Hoe het mogelijk is dat het ene na het andere 4 mei comité zo kan dwalen en eigenlijk verraad pleegt aan de eigen oprichters, blijft een zeer verontrustende vraag. In een eerder artikel over de kwestie Vorden heb ik een poging gedaan deze te beantwoorden. Misschien mag ik de lezer daarnaar verwijzen: https://www.katholieknieuwsblad.nl/radio-maria/4-mei-vorden-herdenkt-nazi-soldaten

Foto: archief AD

Hoe Nederland zijn laatste bomen velt

Hoewel ons land vergelijkenderwijs al arm is aan bos en bomen, is door een beleidswijziging de vergunning die men nodig heeft (had) om een boom te mogen kappen onder het motto ‘deregulering’ feitelijk afgeschaft.

En dan: wat is natuur nog in dit land? (J.C. Bloem, De Dapperstraat)

Vorige maand hebben in de provincie Gelderland de fracties van GroenLinks en de SP vragen gesteld over de enorme toename van het aantal, niet zelden monumentale, bomen dat gekapt wordt in hun provincie. De gedeputeerden menen dat de oorzaak hiervan vooral gezocht moet worden in de gestegen houtprijs, waardoor het voor gemeenten aantrekkelijk wordt gekapte bomen te verkopen als biomassa, en in de bezuinigingen op de gemeentelijke budgetten voor groenonderhoud, dat kappen eveneens voordelig maakt.

Wat vrijwel niemand zich lijkt te realiseren - en ook vrijwel volledig uit zowel de regionale als de landelijke publiciteit is gebleven - is dat deze kapwoede zich niet beperkt tot de provincie Gelderland, maar in heel Nederland, dat in vergelijking met omringende landen toch al arm is aan bos en bomen, al jaren gaande is, en dat de oorzaak hiervan vooral gelegen is in een beleidswijziging van inmiddels een jaar of tien geleden. Hierdoor is in tal van gemeenten de kapvergunning voor bomen feitelijk afgeschaft en de burger, wiens leefomgeving door het vellen van bomen wordt aangetast, in 80 of 90% van de gevallen van de mogelijkheid tot bezwaar en beroep beroofd.

Moest men voorheen als men een boom wilde kappen daarvoor altijd over een door de gemeente te verlenen vergunning beschikken, sinds enkele jaren is dit nog slechts nodig in zeer uitzonderlijke gevallen, namelijk als het een boom betreft die door de gemeente op een lijst van beschermde bomen is geplaatst - een voorrecht dat slechts een zeer select gezelschap van bomen ten deel is gevallen - en die dan ook nog op een bepaalde hoogte een zekere dikte moet hebben. Of, in de ambtelijke taal van de nieuwe bomenverordeningen: het is nog slechts verboden ‘beschermde houtopstand’ te kappen.

Deze uniformiteit van gemeentelijk kapbeleid - dit nieuwe beleid geldt, zoals gezegd, in vrijwel alle gemeenten - is een gevolg van de rol van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) in deze kwestie. Bijna alle gemeenten maken voor de nieuwe kapverordening, waarmee zij om de zoveel jaar moeten komen, immers gebruik van een door de VNG aangeleverde model-APV (Algemene Plaatselijke Verordening, waarvan de kapverordening meestal onderdeel is). De hierin opgenomen beleidswijziging gaat terug op een voorstel van toenmalige staatssecretaris (van Economische Zaken!) Van Gennip (CDA), die gemeenten in 2006 in haar zogenoemde Meibrief Vereenvoudiging Vergunningen - die op 28 april 2006 naar de voorzitter van de Tweede Kamer is verzonden (Kamerstuk 29515, nr. 140) -, aanmoedigde het modieuze begrip ‘deregulering’ ook op hun groenbeleid toe te passen. Zo kon burger, bedrijfsleven en ambtenaar de moeite van het aanvragen, respectievelijk verstrekken van een kapvergunning worden bespaard (en zo gemeenten de mogelijkheid worden gegeven om door middel van kap op onderhoud van het groen te besparen en projectontwikkelaars nog meer de vrije hand worden gelaten door tegenstribbelende omwonenden bij voorbaat elk juridisch handvat te ontnemen).

De voorstellen uit de ‘Meibrief’ werden grotendeels gerealiseerd middels de Wet Algemene Bepalingen Omgevingsrecht (Wabo), die per 1 oktober 2010 in werking is getreden, en die tot doel heeft vereenvoudiging en deregulering, en die op haar beurt weer vervangen gaat worden door de Omgevingswet, die nog in de maak is, naar verwachting in 2019 van kracht zal worden, en nog verdere deregulering mogelijk moet maken. In de nieuwe Wabo vervangt en vereenvoudigt de zgn. omgevingsvergunning veel eerdere vergunningen, zoals de kapvergunning en de ontheffing Flora- en Faunawet.

Het bovenstaande heeft alleen betrekking op de bomenkap binnen de bebouwde kom. Voor het kappen van bomen buiten de bebouwde kom (waarbij een onderscheid gemaakt moet worden tussen bebouwde kom in de zin van de Wegenwet en bebouwde kom in de zin van de Wabo) geldt de Wet Natuurbescherming, die de oude Boswet vervangt, waarvan de gevolgen minder desastreus zijn dan die van de Wabo, maar waarvan het doel wel degelijk ook weer deregulering is.

Een voorbeeld van grootschalige bomenkap in Gelderland is die welke plaatsvindt nabij het aan de Veluwezoom gelegen NS-station Dieren in het kader van de zogenaamde Traverse Dieren, waarbij ca. 600 bomen moeten wijken voor de bundeling van de N348 met het spoor en de bouw van een zogenaamde ‘open tunnelbak’ om de doorstroming van het verkeer door het plaatsje te verbeteren. 

Tunnelbak Traverse Dieren. Foto: Studio Rheden/Martin de Jongh

Dit voorbeeld kan echter gemakkelijk worden aangevuld met zeer vele andere, zowel in Gelderland, als in de rest van Nederland, van Brabant tot Noord-Holland en van Zeeland tot Overijssel. Zo zal dankzij een staatssecretaris van de partij van het rentmeesterschap weldra bijna de laatste boom van Nederland worden geveld.

Goed om je op 4 en 5 mei te realiseren: nog steeds nazi-herdenkingen in Nederland

Ik ontving het volgende persbericht:

AFVN: 'sluit SS-kerkhof Ysselsteyn voor militairen na neonazischandaal Bundeswehr'

BUSSUM, 5 mei 2017 - De AFVN-Bond van Antifascisten wil zo snel mogelijk een officieel verbod voor Duitse, Nederlandse en andere NAVO-militairen om zich te begeven naar de SS-begraafplaats Ysselsteyn (Venray). De aanleiding vormt de ontdekking twee dagen terug, dat neonazi's in de Bundeswehr geïnfiltreerd zijn. Op Ysselsteyn verschijnen enkele malen per jaar Duitse en Nederlandse militairen om eer aan de doden te brengen, terwijl neonazi's daar ook regelmatig manifestaties houden.

De AFVN heeft de steun gevraagd en onmiddellijk gekregen van de federatie van Europese verzetsbewegingen, de FIR, die 58 leden heeft, waaronder 6 uit Duitsland. De AFVN en de FIR protesteren tegen dit soort bezoeken van alle militairen. Dit protest gaat naar de Nederlandse en Duitse ministers van Defensie en overige landen die wel eens militairen naar Ysselsteyn afvaardigen.

Duitse militairen gaan meestal tijdens hun deelname aan de Vierdaagse in Nijmegen ook even naar Ysselsteyn, en zij nemen deel aan de herdenking in november. Incidenteel verrichten zij onderhoud aan de nazigraven voor de Duitse oorlogsgravenstichting, die dit SS-kerkhof beheert. 

De nazibegraafplaats Ysselsteyn is in oppervlak de grootste van Europa met 31.000 nazi- en SS-doden. Vanavond 5 mei is de begraafplaats uitvoerig te zien op NPO2 in 2Doc, om 19:25, in een documentaire getiteld 'Het zijn maar Duitsers'.  Daarin komen ook leden van de Bundeswehr regelmatig naar deze begraafplaats gaan, zonder afstand te nemen van de nazisoldaten en de SS'ers, waarvan er ongeveer 6.000 daar liggen. Onder die SS'ers ook ex-Nederlandse verraders, zoals de eerste Nederlander die lid werd van de SS, de Hilversummer Willem Heubel, zo meldt de bond.

De laatste jaren houdt de Duitse ambassadeur daar in november jaarlijks een herdenking, samen met Nederlandse en Duitse en andere (hoge) militairen. De AFVN heeft daar al diverse malen uitvoerig tegen geprotesteerd en zonder resultaat getracht in  overleg te treden met de nieuwe Duitse ambassadeur, Dirk Brengelman. 

'Op Ysselsteyn zijn ook regelmatig neonazi's actief, zoals blijkt uit foto's die zij daarvan zonder schaamte zelf publiceren. Wij vinden dat volledig onverenigbaar met de rol en opvatting van de huidige Nederlandse en Duitse en andere militairen, die de democratie moeten steunen en niet zoals de nazi's, vernietigen,' zegt woordvoerder Arthur Graaff van de bond. 'Om nog maar te zwijgen van de overige gruwelen van de nazi's, waar elke fatsoenlijke militair hard van weg zou moeten lopen.'

De begraafplaats is gesticht door Nederland in 1946. Het terrein is eigendom van het ministere van Defebnsie, maar is in ngeveer 1975 in eeuwigdurende bruikleen afgestaan aan de Duitse staat.

________________________

INFO: Arthur Graaff, 06 2704 7728

Neonazi's Ysselsteyn

Grote grutjes: Jetta Klijnsma onverkiesbaar en de PvdA een ruïne

Imago en handicap van Klijnsma zijn gebruikt voor invoering van de hardvochtigste bijstandswet ooit.

Aanvankelijk twijfelde ik nog: was PvdA-staatssecretaris Jetta Klijnsma nu naïef - waar haar oubollige taalgebruik op leek te wijzen - en maakte de VVD handig gebruik van haar sociale imago en tot handelsmerk geworden handicap om met haar als staatssecretaris van Sociale Zaken in een coalitie met de PvdA een snoeihard afbraakbeleid in de sociale zekerheid te laten uitvoeren, en doorzag zij deze list niet, of was zij carrièrebelust, bereid om haar principes omwille van de macht te verkwanselen en zelfs sadistisch?

Inmiddels is uit de wijze waarop zij zich na een problematische start staande weet te houden in Kamerdebatten gebleken dat ze niet naïef is. Bovendien verklaarde een niet nader aangeduide PvdA’er een tijd geleden in Trouw (7-2-14) dat Lodewijk Asscher bij de formatie van het kabinet Rutte II per se zelf het Ministerie van Sociale Zaken wilde en Klijnsma met haar - toen nog - sociale uitstraling erbij als staatssecretaris.

Haar ambtsperiode heeft Klijnsma, behalve voor het nemen van tal van andere van weinig sociaal-democratisch gehalte getuigende maatregelen, gebruikt voor de invoering van de meest hardvochtige bijstandswet die ons land ooit heeft gekend en die rechthebbenden niet alleen tot armoede, maar zelfs tot dwangarbeid veroordeelt, de Participatiewet. Haar minder fortuinlijke gehandicapte lotgenoten in de Wajong-regeling laat ze opdraven voor een medische herkeuring waarbij ze grote kans lopen hun uitkering te verliezen. Sociale werkplaatsen werden gesloten. Dit alles om de voornaamste doelstelling van het kabinet te realiseren, waarbij vrijwel alle gezaghebbende economen inmiddels grote vraagtekens plaatsen vanwege de economische schade die ze aanrichtten: rigoureuze bezuinigen in crisistijd.

Door het mede door Klijnsma gevoerde extreme bezuinigingsbeleid (veel rigoureuzer dan in ons omringende landen) is de armoede in Nederland, hoewel het economisch weer wat beter gaat, flink toegenomen en de traditionele sociaal-democratische achterban volledig verdampt. De inmiddels demissionaire staatssecretaris, die niet meer op de kandidatenlijst van haar in een ruïne veranderde Partij van de Arbeid voorkomt, kwam afgelopen week, geflankeerd door prinses Leontien (Petra Brinkhorst), in een uitzending van Pauw serieus met het plan kinderen te laten nadenken over het armoedevraagstuk, dat immers ook veel kinderen treft. Het duo kreeg van de presentator alle ruimte. Voor de goede orde: Pauw is een talkshow, geen satirisch programma.



Update:

Bovenstaand artikel werd gecensureerd op de website Opiniestukken.nl. Bericht en motivering: 
" Beste Louis,  dit stuk slaan we even over. Het is wel erg op de man (vrouw: Klijnsma & Brinkhorst) en ik heb de afgelopen weken wat mensen om die reden geweigerd. Staat ook in de voorwaarden dat dat kan."  

Ik heb deze voorwaarde niet kunnen ontdekken en bovendien sinds wanneer is kritiek - ook nog keurig verwoord en zonder enige vorm van getier of gescheld - op politici niet meer toegestaan? Slaat het Erdoganvirus nu ook al toe bij Opiniestukken?